Płaca minimalna w Niemczech wobec polskich przedsiębiorstw transportowych

Od 1 stycznia 2015 roku po raz pierwszy w historii Niemiec na poziomie federacji wprowadzono powszechną stawkę płacy minimalnej określoną na poziomie 8,5 euro brutto dla wszystkich pracowników zatrudnionych na terenie Republiki Federalnej.

Ustawa z dnia 11 sierpnia 2014 roku o regulacji powszechnej płacy minimalnej (niem. „Gesetz zur Regelung eines allgemeinen Mindestlohns; Mindestlohngesetz – MiLoG”) oprócz obowiązków płacowych nakłada na pracodawców również szereg innych obowiązków, takich jak zgłoszenie pracowników do niemieckiego urzędu celnego, przechowywanie dokumentów poświadczających przestrzeganie zapisów nowej ustawy itd.

Największe wątpliwości wzbudza rozpowszechniona i forowana w mediach konieczność stosowania zapisów omawianej ustawy do wszystkich zagranicznych (w tym polskich) przedsiębiorstw świadczących międzynarodowe usługi transportowe, niezależnie czy chodzi o przewóz tranzytowy, czy kabotażowy. Powyższe spowodowało nawet podjęcie przez polski rząd kroków dyplomatycznych na szczeblu unijnym w zakresie uchylenia przepisów niemieckiej ustawy.

Należy jednak wskazać, iż szeroka dyskusja wykreowana na tle niemieckich przepisów o płacy minimalnej wynika jednak z nieprawidłowej interpretacji ustawy, w tym jej § 20 przewidującego obowiązek wypłaty minimalnego wynagrodzenia także przez pracodawców posiadających siedzibę za granicą względem pracowników zatrudnionych w Niemczech [niem. „(…) ihren im Inland beschäftigten Arbeitnehmerinnen und Arbeitnehmern”]. Otóż wykładnia celowościowa powyższego zapisu wskazuje, że postanowienia ustawowe winny być stosowane jedynie do pracowników polskich, których zatrudnienie w całości podlegać będzie prawu niemieckiemu, a zatem oddelegowanych do świadczenia pracy na terenie Niemiec, których miejsce wykonywania pracy w znaczeniu faktycznym i prawnym ulega zmianie.

Wobec powyższego przepisy płacowe wynikające z omawianej ustawy nie powinny znajdować zastosowania do polskich kierowców, którzy świadcząc usługi transportowe na terenie Niemiec, jedynie wykonują polecenie służbowe pracodawcy polskiego polegające na odbywaniu podróży służbowej, co oczywiście nie może w takim wypadku wiązać się z jednoczesną zmianą miejsca wykonywania obowiązków pracowniczych.

Na marginesie należy przy tym wskazać, iż regulacje niemieckiej ustawy godzą także w obowiązujące przepisy autonomicznego prawa unijnego, tj. Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej  oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 598/2008 w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych, znajdującego pierwszeństwo zastosowania przed przepisami prawa krajowego.

Mateusz Kierok
Aplikant radcowski